Ons Bestuur
Dit zijn de personen die samen ons Bestuur vormen.
Carola Poot
Voorzitter en OprichtsterIk ben Carola Poot, geboren op 21 maart 1978, te Scherpenisse (eiland Tholen).
Mijn jeugd heb ik doorgebracht in Sint Maartensdijk, en mijn tweede jeugd in Bergen op Zoom.
Toen ik nog jong was (lees “jonger dan nu, want eigenlijk ben ik nog steeds jong”) heb ik mijn ouders regelmatig de oren van hun hoofd gezeurd omdat ik een paard wilde.
Helaas meer dan een konijn, een paar katten, een schildpad en een klein leger vissen heeft er nooit in de tuin gestaan (Gelukkig voor de buren).
In de pubertijd maakte mijn kleine meisjes paardenwens plaats voor jonge meisjes wensen, en verdween ook het stampvoetenwerk in de kast omdat ik bij een van mijn vriendinnen had geleerd dat paarden je op twee manieren kunnen laten vliegen.
Volleybal was veel leuker, ook meer jongens, dus dat is veel interessanter op je 14e.
Tot ongeveer mijn 25e jaar niet meer aan paarden gedacht, had het toen druk met werken, daarnaast had ik 2 honden, 6 katten, 5 konijnen, en regelmatig een huis vol vogels, eekhoorns, egels, en af en toe een door de katten gevangen muis, die ze vrolijk binnen brachten om te laten oplappen.
Deze dieren waren allemaal gedumpt, aangereden, of verwaarloost, dus ik kon mijn ei wel kwijt zeg maar.
Daarna kreeg ik een keer een paardrijles cadeau, gewoon als een eenmalige verrassing, en u begrijpt het vast wel, het hek was van de dam.
Een keer werd twee keer in de week, en toen drie keer plus op zondag een buitenrit, ik was verslaafd.
Helaas werd ik ook flink met mijn neus op de feiten gedrukt toen mijn lievelingspaard op de manege naar de slacht was gebracht omdat hij het werk niet meer aankon door de artrose in zijn benen.
De combinatie paardenverslaving en bovenstaand drama leidde naar een eigen paard Luna, een mooie zwarte merrie van 10 jaar met een eigenwijs karakter, maar vanaf dag 1 mijn maatje.
Luna en ik hebben samen zowel de binnenbak als de buitenbak en het bos onveilig gemaakt, door er zo hard mogelijk doorheen te scheuren, oortjes naar voren, teugels los, en genieten, af en toe een sprongetje, maar dat had natuurlijk helemaal niets met paardrijden of dressuur te maken, dus daar werd door een aantal mensen een stokje voor gestoken, we werden opgegeven om mee te gaan doen aan wedstrijden, en daar hebben we allebei best veel plezier aan beleefd, niet vanwege de prijzen, maar vanwege de juryleden die regelmatig de auto’s uitrolden van het lachen, omdat luna weer eens in zijn achteruit ging bij een bloempot, omhoog ging bij een hekje wat er eerder nog niet stond, of door spontane hengstigheid niet meer vooruit wilde.
Kortom dat wedstrijd gedoe was niet voor ons als combinatie weg gelegd, wij waren meer voor de minder serieuze dingen, een verkleedwedstrijd op de manege bijvoorbeeld, samen met Anita en Memphis, waarbij ik jarretelletjes een mooie onderbroek en een Bh had gemaakt voor de paarden, en wijzelf als twee dikke danseressen op de paarden zaten.
Of als twee bijtjes, waarbij we zelfs nog werden uitgenodigd om onze act te komen opvoeren bij Wouw vooruit.
Toch heb ik een tijd lang nog wel wedstrijden gereden met Memphis, het paard van Anita, en ook regelmatig wel wat prijzen weggesleept, maar door persoonlijke omstandigheden kreeg ik minder tijd, waardoor ik niet meer en elke avond Luna kon rijden, twee keer in de week met Memphis kon lessen, in de weekenden op wedstrijd, en tussendoor ook de paarden van de stichting nog kon bijhouden.
Ik ben toen gestopt met de wedstrijden, en Luna is toen verhuisd van de Wolf naar de stalling van de andere paarden zodat ze lekker met de rest op de wei kon gaan genieten, en dat doet ze nu nog steeds, als privé paard heeft ze samen met Avanti de leiding over de kudde.
Luna blijft de rest van haar leven bij mij, dat heb ik haar beloofd, al moet ze mijn aandacht nu wel delen met heel veel andere paarden, maar ik weet dat ze dat wel begrijpt.
Want inmiddels heeft de Stichting een kleine groep van 24 dieren kunnen opvangen en een pensioen kunnen geven, dit is iets waar ik ontzettend trots op ben, maar ik ben me ervan bewust dat ik dit niet had kunnen doen zonder de steun van alle donateurs, dus ik ben ook ontzettend trots op u !!
Lees verder…
Angelique Jongbloets
LidMijn naam is Angelique Jongbloets.
Ik ben paardendierenarts en heb een eigen paardenkliniek in Roosendaal, genaamd Paardenpraktijk West-
De stichting Manegepaardenpensioenfonds biedt de oplossing voor dit probleem en geeft deze paarden hun welverdiende pensioen!
Dat is een initiatief dat ik graag ondersteun!
Lees verder…
Martha Poot-Franke
SecretarisDat een stichting als deze nodig is blijkt wel ; bijna 50 paarden en 13 jaar verder.
Op het gebied van uitgewerkte manegepaarden is al en heleboel veranderd, maar het kan en moet nog beter…
Carola is onze dochter, en ik wil haar graag helpen de dromen die ze nog heeft mogelijk te maken.
Ik heb de taak als secretaris op me genomen om te zorgen dat alles gestructureerd op papier komt te staan, zodat Carola daarin wat wordt ontlast.
Samen met mijn man Koos Poot zijn we vanaf het begin al betrokken bij diverse evenementen als de Huijbergsepaarden3daagse, oliebollenverkoop, de picknick op de wei, 2e handspaardenspullen inzamelingen etc. wat heel erg leuk is om te doen
Ik werk parttime bij Gors dit is een gezinsvervangend thuis voor mensen met een lichamelijke / verstandelijke beperking. Ondersteuning geven aan mens en dier wanneer nodig, dat geeft een enorm gevoel van waardering en dankbaarheid daar zet ik me graag voor in.
Lees verder…
Tirza Brouwer
lidMijn naam is Tirza Brouwer, ik werk als loopbaan-
Mijn fijnste collega is mijn paard Yenthel. Tien jaar geleden op mijn pad gekomen, een ondeugend manegepaard dat niet meer geschikt voor het manegewerk was. Hij was de schrik van de manege geworden met al zijn gebok en gevlieg. Door hem ben ik bijna alle cursussen van Monty Roberts gaan volgen en heb ik mijn paardencoachopleiding gevolgd. Achteraf bleek dat hij naast zijn nerveuze karakter ook enorme artrose in zijn bokvoetje had en daarom zo onwelwillend in het manegewerk was. Hij had gewoon pijn. Met Yenthel had het zo anders kunnen aflopen als ik niet verliefd op hem was geworden en hem had gekocht.
Gelukkig heeft Carola het Manegepaardenpensioenfonds opgericht die voor paarden zoals Yenthel een fijn nieuw tehuis weet te creëren. Graag draag ik mijn steentje bij in het bestuur. Om bezige bij Carola te steunen en voor al die waanzinnige lieve paarden die zoveel mensen hebben leren paardrijden, vaak lopen ze meerdere uren per dag en zo’n 6 dagen in de week.
Hun lijf en geest heeft veel te verduren dus een mooie oude dag is hun echt gegund!
Lees verder…
Jeanette Sonneveld-v/d Maarel
PenningmeesterManegepaardenpensioenfonds op mijn pad kwamen, wilde ik dan ook graag mijn steentje bijdragen. Dit resulteerde uiteindelijk in het penningmeesterschap en zal ik het financiële gebeuren rondom het Manegepaardenpensioenfonds ondersteunen. En natuurlijk help ik, waar ik kan, ook graag mee met de paarden. Mijn naam is Jeanette Sonneveld-
‘Nee’, zei ik dan, onze paardjes krijgen waar ze recht op hebben: een goede oude dag.
En dat is nou precies datgene waar eigenlijk alle manegepony’s en –paarden, die na een werkzaam leven niet meer mee kunnen draaien, recht op hebben: een goede oude dag. Want zeg nou zelf, welke paardenliefhebber is niet begonnen op de rug van die ene geduldige manegepony die zoveel beginnende Anky’s en Hans-
Als echt paardenliefhebster draag ik alle paarden een warm hart toe.
Vriend worden van de stichting?
Wilt u donateur/vriend van de Stichting worden? Heel fijn! U kunt ervan op aan dat uw bijdrage volledig wordt gebruikt voor de verzorging van onze oude vrienden. Download onze folder inclusief machtigingsformulier via deze knop.
Ja, ik wil vriend worden ]]>